Tja wie had het verwacht dat het zolang ging duren voordat dit verhaal eindelijk werd geschreven? Na een jaar en 5 maanden is het dan zover, we gaan weer eens inpakken.

We gingen eigenlijk weg met de intentie dat we een paar maanden naar NZ zouden gaan als laatste grote reis. Voordat de eerste 2 maanden voorbij waren hadden we het al uitgesteld tot een jaar en dit bleek eigenlijk ook niet lang genoeg.

We moeten zeggen dat we erg gemengde gevoelens hebben over ons vertrek uit NZ. We hebben een super mooie en leuke periode gehad met ontzettend veel vrijheid en in een omgeving nog zo natuurlijk en ongerept. Natuurlijk kijken we er naar uit om iedereen in Nl weer te zien!!

Of we nou ooit Nederland echt verlaten hebben is nog steeds een beetje moeilijk te zeggen want Nederland kwam naar ons!! Of we bezochten Nederland soms even aan de oostkust, op de boerderij van de familie Van Leeuwen. Hier onder staat een lijst met de mensen die allemaal langs zijn geweest, misschien waren het nog wel meer.....

Jordi & Brigitte

Martijn Hoendrop

Klaas & Merel

Nanco & Eline

Vero

Pa & Ma de Jager

Pa & Ma Padmos

Eric & Vero

Youri & Monica

Joost & Katie

Brandon & Katie

Bart & Ilona

Mirjam

Roeland & Esther

Thierry & Pascale

Marty & Tieneke

Een kleine 44 uur hebben wij het afgelopen 1,5 jaar besteed aan het rijden naar en van het vliegveld! Ja Auckland airport security zal ons ondertussen nauw in de gaten houden.....

Genoeg sentimenteel gedoe, gewoon ff vertellen hoe april was. Eigenlijk best leuk ondanks het inpakken en verhuizen en dergelijke. Thierry en Pascalle kwamen begin april aan en troffen het met het weer. De week voor hun aankomst had de herfst/winter echt ingezet, veel wind, regen en hele frisse ochtenden. Gelukkig hebben zij daar geen last van gehad de 2 weken dat zij bij ons zijn geweest. We hebben hen uiteraard alle leuke plekjes van Raglan laten zien plus mijn favoriete visplek. Was ongeveer de beste visdag in mijn NZ carrière want we vingen zowaar 4 vissen van eetbaar voormaat binnen een uur!

We hebben ook nog een top wijnavond in Orca met hen gehad en daarna met alle collega's een soort van afscheid avondje gehad. We hadden trouwens veel afscheidsfeestjes want heel veel mensen verlaten Raglan na de zomer, dus dat was heel gezellig maar ook een beetje jammer.

Marty en Tieneke kwamen ook naar NZ (Marty degene die ons gemotiveerd had om naar NZ te gaan/komen. Hij is een NL'er maar opgegroeid op de boerderij in NZ ). Dus met zijn 4en naar Marty en zijn familie aan de oostkust. Legendarisch bbqen met zijn allen en de volgende dag met de boot lekker gaan vissen. Eindelijk alles gedaan met Marty waar we 2 zomers ervoor al over gesproken hadden en de plekken bezocht die hij mij via google earth in Frankrijk liet zien. En dit allemaal in onze laatste week in NZ!!!

Ook moesten we afscheid nemen van onze cuzzie oftewel onze Nissan van. We dachten dat we hem zo verkocht hadden, maar in het begin kwam de belangstelling maar moeizaam op gang. Uiteindelijk hebben we hem gewoon verkocht in Raglan en hebben totaal 125 euro verloren in 1,5 jaar. Geen centje pijn gehad aan onze toerkameraad.

Nadat we dan toch echt iedereen gedag hebben gezegd en een laatste surf op manu bay hebben gehad, de super coole Maori film ‘Boy' in bios hebben gezien met Caleb en Morgan en een laatste koffie met backgammon en hackysack sessie in the lane, gingen we op naar het vliegveld richting Bali!! Chillaxen en surfen!! Thierry en Pascalle waren ondertussen ff 3 dagen Sydney aan het bewonderen maar vlogen op dezelfde dag richting Bali om met ons vakantie te vieren!!

BALI

Wat een domper het goot!! Ik kan alleen schrijven over hoe wij het hebben ervaren maar het was ff een cultuurschok. We hadden nog een redelijke accommodatie in balangan van te voren geboekt, maar zelfs deze acco was weer ff wennen. Met zijn 4en hadden we een klein houten huisje met 2 verdiepingen, een openlucht badkamer en hele klamme(bijna natte) bedden. Normaal is zo'n huisje best te doen, het enige nadeel is de luchtvochtigheid omdat alles open is. Door de regen was die badkamer ook niet zo'n succes. De volgende ochtend heel vroeg op door het gekraai van de hanen en toen hup het zwembad in want het is toch al bijna 30graden als je wakker wordt. Na een uurtje chillen in de regen in het zwembad op naar het ontbijt. Hier mag je gewoon nasi kiezen voor ontbijt, sweet!!! Na je ontbijt ben je eigenlijk alweer klaar voor een duik in het zwembad want het zweet druipt van je lichaam, NEE hieraan zijn we niet gewend!

In de omgeving is eigenlijk niets te doen, buiten het strand en uiteraard de surfspot voor de deur. De meeste stranden, eigenlijk alle stranden waar geen groot duur resort aan staat zijn smerig! Het ligt vol met plastic zakjes en andere troep, zelfs verder op zee drijft er nog steeds alles voorbij als je in de surf ligt. Sorry ff terug naar het verhaal.... Zijn we dus na 1 dag verhuist richting Kuta.....eigenlijk best een mooi gevonden naam KUTa. Ook hier was het water en de stranden vies, alles was eigenlijk een beetje uitgeleefd en met meer scooters en prularia dan dat je dat kunt voorstellen. Het is wel lekker goedkoop, dus lekker uiteten heel de dag!We hebben dan wel Kuta reef nog surft, een keer heel leuk en de andere keer met heel weinig golven. Ondertussen voelden we ons ook wel een beetje lullig ten opzichte van Thierry en Pascalle, want wat we de eerste 3 dagen hebben gezien is niet echt wat je van een tropisch eilandje verwacht.

Gelukkig maak je hen al snel blij met een leuke plek om te eten en te chillaxen. Zij wisten in Seminyak nog een leuke tent om heen te gaan. Dus na twee dagen KUTa op naar Seminyak en daar was alles alweer wat netter en wat rustiger. Ondertussen had de zon eigenlijk nog alleen maar geschenen sinds we onze eerste accommodatie hadden verlaten, onwijs zweten in 30plus graden. Na Ku De Ta ,de mooie strandtent waar Thierry en Pascalle wilden chillaxen zijn we zo slim om terug te gaan wandelen!! Na een 1,5 uur lopen en ook 1 tropische stortbui later hadden we toch ons hotel weer gevonden!! Heerlijk als kleine kinderen in enkeldiep water te spelen, alleen soms zag je dat het direct in de verbinding stond met het riool............

In seminyak hebben we niet gesurft, maar hiervandaan reden we naar Cangu. Echo beach om precies te zijn. Twee keer hier gesurft met persoonlijke fotograaf Thierry de Jager! Voor Ilse 2 keer een succes voor mij aleeen de eerste keer. De tweede keer werd ik gelijk het water uit gestuurd door een groep indo's. Kon ik alleen de zandbank surfen die dus de helft minder goed was. Wel hebben ze hier een coole strandtent waar we heel de dag en beetje hingen en super lekker veel verse vis van de bbq hebben gegeten.

We hadden met zijn 4en een taxidriver voor heel de dag gehuurd (want zelf rijden in deze chaos is niet echt chill) om naar dreamland te gaan. Dit was ons favoriete strand van 5 jaar geleden. We zijn er precies 1 minuut geweest, want het zag er niet uit!! Gelukkig wist onze driver een andere optie Keger beach en dat was precies wat we zochten. Schoon water, gewoon zon, chillen, geen drukte en lekker eten. Daarbij kwam dat er ook nog eens golven stonden!! Na de hele dag daar doorgebracht te hebben nog naar Uluwatu Tempel geweest om de aapjes te bekijken! Een paar dagen later hebben we ook de surfspot Uluwatu nog gesurft.

Op de laatste dag van Thierry en Pascalle toch nog besloten om naar Lembongan (eilandje voor de kust van Bali 30 minuten met een speedboot) te gaan om daar te gaan snorkelen. We waren een beetje huiverig om te gaan na alle tegenvallende gebeurtenissen van de dagen ervoor. Maar het was toch een goede afsluiter!! Het was er nog super mooi alleen toen we op de snorkelplek aankwamen was het toch iets wilder dan verwacht! Dus geen snorkelen voor ons, maar daar tegen stond wel dat Thierry en ik nu weten hoe we wormen moeten vangen om mee te kunnen vissen. De lokale kids hebben het ons even geleerd!

En dan nu is ook echt de aller laatste dag van onze lange reis aangebroken. We gaan vandaag nog naar Uluwatu om te surfen en om 7 uur vanavond zitten we in het vliegtuig weer naar de lage landen. We kijken er erg naar uit om weer naar huis te komen, maar ook voelt het raar. Geen eigen huis, geen baan en geen pointbreak voor de deur! Haha! onze levensstijl van de laatste 1,5 jaar zullen we waarschijnlijk niet kunnen voortzetten, maar tijd voor iets nieuws is ook wat we willen. We zullen NZ erg missen, maar home is where the heart is.

Nu genoeg getypt, we gaan nu nasi voor ons ontbijt eten en we zien jullie nu echt zondag 2 mei!!!! Jeah!

Aroha nui ons