Home is where the heart is....

Tja wie had het verwacht dat het zolang ging duren voordat dit verhaal eindelijk werd geschreven? Na een jaar en 5 maanden is het dan zover, we gaan weer eens inpakken.

We gingen eigenlijk weg met de intentie dat we een paar maanden naar NZ zouden gaan als laatste grote reis. Voordat de eerste 2 maanden voorbij waren hadden we het al uitgesteld tot een jaar en dit bleek eigenlijk ook niet lang genoeg.

We moeten zeggen dat we erg gemengde gevoelens hebben over ons vertrek uit NZ. We hebben een super mooie en leuke periode gehad met ontzettend veel vrijheid en in een omgeving nog zo natuurlijk en ongerept. Natuurlijk kijken we er naar uit om iedereen in Nl weer te zien!!

Of we nou ooit Nederland echt verlaten hebben is nog steeds een beetje moeilijk te zeggen want Nederland kwam naar ons!! Of we bezochten Nederland soms even aan de oostkust, op de boerderij van de familie Van Leeuwen. Hier onder staat een lijst met de mensen die allemaal langs zijn geweest, misschien waren het nog wel meer.....

Jordi & Brigitte

Martijn Hoendrop

Klaas & Merel

Nanco & Eline

Vero

Pa & Ma de Jager

Pa & Ma Padmos

Eric & Vero

Youri & Monica

Joost & Katie

Brandon & Katie

Bart & Ilona

Mirjam

Roeland & Esther

Thierry & Pascale

Marty & Tieneke

Een kleine 44 uur hebben wij het afgelopen 1,5 jaar besteed aan het rijden naar en van het vliegveld! Ja Auckland airport security zal ons ondertussen nauw in de gaten houden.....

Genoeg sentimenteel gedoe, gewoon ff vertellen hoe april was. Eigenlijk best leuk ondanks het inpakken en verhuizen en dergelijke. Thierry en Pascalle kwamen begin april aan en troffen het met het weer. De week voor hun aankomst had de herfst/winter echt ingezet, veel wind, regen en hele frisse ochtenden. Gelukkig hebben zij daar geen last van gehad de 2 weken dat zij bij ons zijn geweest. We hebben hen uiteraard alle leuke plekjes van Raglan laten zien plus mijn favoriete visplek. Was ongeveer de beste visdag in mijn NZ carrière want we vingen zowaar 4 vissen van eetbaar voormaat binnen een uur!

We hebben ook nog een top wijnavond in Orca met hen gehad en daarna met alle collega's een soort van afscheid avondje gehad. We hadden trouwens veel afscheidsfeestjes want heel veel mensen verlaten Raglan na de zomer, dus dat was heel gezellig maar ook een beetje jammer.

Marty en Tieneke kwamen ook naar NZ (Marty degene die ons gemotiveerd had om naar NZ te gaan/komen. Hij is een NL'er maar opgegroeid op de boerderij in NZ ). Dus met zijn 4en naar Marty en zijn familie aan de oostkust. Legendarisch bbqen met zijn allen en de volgende dag met de boot lekker gaan vissen. Eindelijk alles gedaan met Marty waar we 2 zomers ervoor al over gesproken hadden en de plekken bezocht die hij mij via google earth in Frankrijk liet zien. En dit allemaal in onze laatste week in NZ!!!

Ook moesten we afscheid nemen van onze cuzzie oftewel onze Nissan van. We dachten dat we hem zo verkocht hadden, maar in het begin kwam de belangstelling maar moeizaam op gang. Uiteindelijk hebben we hem gewoon verkocht in Raglan en hebben totaal 125 euro verloren in 1,5 jaar. Geen centje pijn gehad aan onze toerkameraad.

Nadat we dan toch echt iedereen gedag hebben gezegd en een laatste surf op manu bay hebben gehad, de super coole Maori film ‘Boy' in bios hebben gezien met Caleb en Morgan en een laatste koffie met backgammon en hackysack sessie in the lane, gingen we op naar het vliegveld richting Bali!! Chillaxen en surfen!! Thierry en Pascalle waren ondertussen ff 3 dagen Sydney aan het bewonderen maar vlogen op dezelfde dag richting Bali om met ons vakantie te vieren!!

BALI

Wat een domper het goot!! Ik kan alleen schrijven over hoe wij het hebben ervaren maar het was ff een cultuurschok. We hadden nog een redelijke accommodatie in balangan van te voren geboekt, maar zelfs deze acco was weer ff wennen. Met zijn 4en hadden we een klein houten huisje met 2 verdiepingen, een openlucht badkamer en hele klamme(bijna natte) bedden. Normaal is zo'n huisje best te doen, het enige nadeel is de luchtvochtigheid omdat alles open is. Door de regen was die badkamer ook niet zo'n succes. De volgende ochtend heel vroeg op door het gekraai van de hanen en toen hup het zwembad in want het is toch al bijna 30graden als je wakker wordt. Na een uurtje chillen in de regen in het zwembad op naar het ontbijt. Hier mag je gewoon nasi kiezen voor ontbijt, sweet!!! Na je ontbijt ben je eigenlijk alweer klaar voor een duik in het zwembad want het zweet druipt van je lichaam, NEE hieraan zijn we niet gewend!

In de omgeving is eigenlijk niets te doen, buiten het strand en uiteraard de surfspot voor de deur. De meeste stranden, eigenlijk alle stranden waar geen groot duur resort aan staat zijn smerig! Het ligt vol met plastic zakjes en andere troep, zelfs verder op zee drijft er nog steeds alles voorbij als je in de surf ligt. Sorry ff terug naar het verhaal.... Zijn we dus na 1 dag verhuist richting Kuta.....eigenlijk best een mooi gevonden naam KUTa. Ook hier was het water en de stranden vies, alles was eigenlijk een beetje uitgeleefd en met meer scooters en prularia dan dat je dat kunt voorstellen. Het is wel lekker goedkoop, dus lekker uiteten heel de dag!We hebben dan wel Kuta reef nog surft, een keer heel leuk en de andere keer met heel weinig golven. Ondertussen voelden we ons ook wel een beetje lullig ten opzichte van Thierry en Pascalle, want wat we de eerste 3 dagen hebben gezien is niet echt wat je van een tropisch eilandje verwacht.

Gelukkig maak je hen al snel blij met een leuke plek om te eten en te chillaxen. Zij wisten in Seminyak nog een leuke tent om heen te gaan. Dus na twee dagen KUTa op naar Seminyak en daar was alles alweer wat netter en wat rustiger. Ondertussen had de zon eigenlijk nog alleen maar geschenen sinds we onze eerste accommodatie hadden verlaten, onwijs zweten in 30plus graden. Na Ku De Ta ,de mooie strandtent waar Thierry en Pascalle wilden chillaxen zijn we zo slim om terug te gaan wandelen!! Na een 1,5 uur lopen en ook 1 tropische stortbui later hadden we toch ons hotel weer gevonden!! Heerlijk als kleine kinderen in enkeldiep water te spelen, alleen soms zag je dat het direct in de verbinding stond met het riool............

In seminyak hebben we niet gesurft, maar hiervandaan reden we naar Cangu. Echo beach om precies te zijn. Twee keer hier gesurft met persoonlijke fotograaf Thierry de Jager! Voor Ilse 2 keer een succes voor mij aleeen de eerste keer. De tweede keer werd ik gelijk het water uit gestuurd door een groep indo's. Kon ik alleen de zandbank surfen die dus de helft minder goed was. Wel hebben ze hier een coole strandtent waar we heel de dag en beetje hingen en super lekker veel verse vis van de bbq hebben gegeten.

We hadden met zijn 4en een taxidriver voor heel de dag gehuurd (want zelf rijden in deze chaos is niet echt chill) om naar dreamland te gaan. Dit was ons favoriete strand van 5 jaar geleden. We zijn er precies 1 minuut geweest, want het zag er niet uit!! Gelukkig wist onze driver een andere optie Keger beach en dat was precies wat we zochten. Schoon water, gewoon zon, chillen, geen drukte en lekker eten. Daarbij kwam dat er ook nog eens golven stonden!! Na de hele dag daar doorgebracht te hebben nog naar Uluwatu Tempel geweest om de aapjes te bekijken! Een paar dagen later hebben we ook de surfspot Uluwatu nog gesurft.

Op de laatste dag van Thierry en Pascalle toch nog besloten om naar Lembongan (eilandje voor de kust van Bali 30 minuten met een speedboot) te gaan om daar te gaan snorkelen. We waren een beetje huiverig om te gaan na alle tegenvallende gebeurtenissen van de dagen ervoor. Maar het was toch een goede afsluiter!! Het was er nog super mooi alleen toen we op de snorkelplek aankwamen was het toch iets wilder dan verwacht! Dus geen snorkelen voor ons, maar daar tegen stond wel dat Thierry en ik nu weten hoe we wormen moeten vangen om mee te kunnen vissen. De lokale kids hebben het ons even geleerd!

En dan nu is ook echt de aller laatste dag van onze lange reis aangebroken. We gaan vandaag nog naar Uluwatu om te surfen en om 7 uur vanavond zitten we in het vliegtuig weer naar de lage landen. We kijken er erg naar uit om weer naar huis te komen, maar ook voelt het raar. Geen eigen huis, geen baan en geen pointbreak voor de deur! Haha! onze levensstijl van de laatste 1,5 jaar zullen we waarschijnlijk niet kunnen voortzetten, maar tijd voor iets nieuws is ook wat we willen. We zullen NZ erg missen, maar home is where the heart is.

Nu genoeg getypt, we gaan nu nasi voor ons ontbijt eten en we zien jullie nu echt zondag 2 mei!!!! Jeah!

Aroha nui ons

Magic March!

Vanavond gaat de wintertijd weer in hier in NZ, kan het niet vaak genoeg zeggen, maar wat gaat de tijd toch snel. Niet dat het al winter is hiero, nee het is nog steeds lekker 25 graden als de zon schijnt en we lopen nog steeds in korte broeken en slippers. Maar als de zon niet schijnt merk je wel dat het herfst is aan het worden. Het weer is wat wisselvalliger en de blaadjes komen al van de bomen. Ook de laatste weken veel afscheid genomen van vriendjes en vriendinnentjes. Anne en Dean die het huis hebben verlaten. Tijd voor ons om ook naar huis te gaan, toch?

Maart was daar en tegen wel een leuke maand vol met goede surf, leuke tripjes, minder werken en veel leuke mensen om ons heen!

We hebben een gezellig bezoek gehad van team Nike 6.0. met fotograaf en vriend Jan bijl begin Maart. De surf aan de oostkust was pumping en een bezoek met hen aan de boerderij van Marty's ouders kwam dus precies goed uit. De vader van Marty houdt nogal van koken en nu mochten we zijn andere uitvinding meemaken. Zijn zelfgemaakte roti kippetjes! Met een accu en oude fietsonderdelen, werden de kippetjes lekker gegrild! Yammie en altijd gezellig bij hen! Nog wat possums afgeschoten op het land, dus we hebben weer ons steentje bijgedragen aan het natuurbehoud van NZ! Vooral Maurice heeft een epische surf sessie gehad met de jongens. Coromandel heeft na Raglan toch zeker een 2e plekje in ons hart.

Ondanks dat er gewerkt moest worden hebben we veel dagen op de points kunnen surfen en hebben we een hele week vrij gekregen om in Wellington uit te komen. We hebben Merel en Klaas zo lang geleden al beloofd om langs te komen, maar door de afstand is het er nooit van gekomen. Nu hebben we er gelijk maar een mega missie van gemaakt. Bijna de gehele omtrek van het Noorder Eiland gereden. We waren namelijk ook nog niet in Gisborne geweest, het plaatsje waar het als eerste daglicht is in de wereld! En bekend om de goede surf. De surf was goed, maar het gezegde 'should have been here yesterday' was goed van toepassing. Steeds net te laat of de verkeerde keuzes. Maar we hebben ook iets echt heeeeeeeel erg leuks gedaan. Namelijk de eerste plek waar we hebben geslapen was Whakatane en daar zit de hele zomer al een wilde dolfijn Moko genaamd. Deze is gewend aan mensen en komt met je spelen als je in het water bent. Hij staat altijd in de krant en bij toeval kwamen we hem tegen terwijl we de surf checkte! Een groepje onderzoekers was bezig in het water en toen besefte we dat het Moko was! Ff staan twijfelen, maar dat duurde niet lang, snel onze pakken en surfplanken uit de auto en de haveningang overgepaddeld. Zo spannend! Er was een meisje voor ons op een bodyboard die door Moko van haar board werd afgekicked! Hij heeft een hekel aan bodyboards en surfplanken! Hij is 2,5 meter lang dus echt heel groot! Hij komt helemaal naar je toe om je te bekijken en je kan hem aaien en met hem spelen. Echt waanzinnig! Zoveel dolfijnen gezien in mijn leven, maar met eentje echt spelen en zwemmen is toch echt uniek! Na een aantal super gezellige daagjes samen reden we door naar Wellington waar ik echt ff moest bijkomen van de kou! Gelukkig was het heel ongebruikelijk koud voor het tijd van het jaar, maar van s'avonds om 7 uur nog zwemmen in de zee naar de volgende ochtend 8 graden in wellywood is echt schrikken! Maar wel heel leuk om de crib van Merel en Klaas te zien. Ze wonen waanzinnig en is leuk om te zien dat het een echt huis is! Klinkt raar, maar na 1,5 jaar in NZ komen we alleen in ‘batches' of zo nu en dan een boerderij. Mega mooi uitzicht en totaal niet het idee dat je in de stad woont. Klaas moest de dagen overdag werken, maar de avonden gezellig met wijntjes en biertjes doorgebracht. En ook zijn we meegenomen op een zeilrace in de haven. We waren net niet eerste geworden, of te wel iedereen was allang en breed thuis toen wij zonder wind in het midden van de zee zaten! Wel heel mooi! De stad is echt een hippe leuke stad. Iets te winderig alleen voor ons! Haha! Ben blij om ze te hebben gezien en hoe ze leven! Erg relaxed voor een stadsleven!

En buiten een goede surfmissie aan de andere kant van onze baai (very scary paddle!!!) en vele goodbye etentjes en feestjes is de maand Maart voorbij. Ging zo snel allemaal!

Nu proberen we onze auto te verkopen wat niet heel makkelijk is helaas. En hoeven we nog maar 4 dagen te werken. Of te wel nog 12 vrije dagen in NZ en dan is onze lange reis helaas voorbij!!! Zijn er allebei nog niet helemaal over uit of we blij of verdrietig zijn om weg te gaan. Je leven is hier ingericht en de vrijheid van de natuur en de surf zo dichtbij is erg verslavend. Maar dat houdt niet in dat we niet naar huis willen, we missen veel mensen en kunnen niet wachten om iedereen weer te zien!! Nog heeeeeeeeeeeeel eventjes alleen aan NZ denken!

Aroha nui to y'all!

Fabulous February!!!

En ja nu is ook februari al weer voorbij! Februari stond bij ons in het teken van visite, visite en nog meer visite. Na bijna 15 maanden mijn broer en zus niet te hebben gezien waren ze daar weer! Op het vliegveld van Auckland. Super leuk om ze na zo'n tijd weer te zien! De jetlag viel niet tegen en het zonnetje heeft bijna elke dag geschenen. Mirjam, mijn zusje, heeft nog nooit zo lang in een vliegtuig gezeten en laats staan zo ver weg van huis geweest. ze laat toch haar 2 kindjes achter, die ook nog nooit 3 weken van haar zijn verwijderd. Maar wel zo super tof om haar hier te kunnen zien en dat wij dan toch de aanleiding zijn om haar een stukje van de wereld te laten zien! Wel mede mogelijk gemaakt door papa en mama, wat erug lief is!

De eerste 4 dagen zijn mijn broer Bart en zijn vriendin Ilona samen met Mirjam in Raglan gebleven. Uiteraard weer alle highlights van het dorp laten zien. (die zijn er nou ook niet ongelofelijk veel). Dus hebben we ze een cursus surfen gegeven, ze laten kajakken en veel van de omliggende stranden laten zien. Vooral de witte winterhuidjes van Bart en Ilona hebben het best zwaar gehad in het begin! Zon voor vergevorderde. Omdat ik en maurice toch moesten werken, hebben Bart en Ilona Mirjam meegenomen naar Rotorua. Komt mooi uit, want wij zijn er ondertussen al te vaak heen geweest en zij kunnen zo wel een leuk stukje NZ zien. Daar zijn ze ook gaan skelteren van een vulkaan en hebben ze een geothermisch park bezocht ook een culturele Maori avond hebben ze met z'n drieën gedaan.

Nadat ik klaar met werken was op zondag heb ik Mirjam weer opgehaald en Bart en Ilona zijn verder door gaan reizen. Omdat ik wat dagen extra vrij heb genomen zijn mirjam en ik met onze campertje door gereden naar de oost kust van Nz. Naar Tauranga en Mount Mauganui om precies te zijn. hier was ik ook nog niet geweest. heel erg mooi hier, net Australie. Hoge gebouwen, witte stranden en iedereen aan het hardlopen. Eindelijk veel winkels gezien, vooral gezien, want moet toch helaas wat zuinig leven. Maar fijn om weer eens in wat meer beschaving rond te lopen. Lekker veel wijntjes gedronken en vroeg gaan slapen. De mount hebben we de volgende ochtend beklommen. Super cool uitzicht! Wel erg warm en gelukkig zijn Mir en ik vrij hetzelfde qua wandelen, niet onze grootste hobbie! Haha. Maar nadat we met trillende benen weer beneden stonden is het toch wel een goede work-out geweest. we zijn verder doorgereden naar de Coromandel waar we vooral veel stranden hebben bezocht. Lekker zonnen, zwemmen en in de hot pools van hot-water-beach onze voeten verbrand. Bij cathedral cove hebben snorkels gehuurd en hebben we meerdere pogingen gedaan om te snorkelen. Hierin zijn we dus ook weer precies hetzelfde, niet te diep, niet alleen en alleen als het zonnetje schijnt. We hebben vissen gezien, maar geen mooie. Wel heel veel stingrays vanaf de kant, pretty scary. Echt een top dag gehad en lekker gerelaxed in de zon.

Maurice heeft in de tussen tijd ook een uitstapje gehad. Hij is de Tongariro Crossing gaan lopen. Een van de mooiste 1-daags wandelingen van de wereld (zegt men!). Hij is het er geloof ik niet helemaal mee eens. Het is een pittige wandeling over vulkanen die ongeveer 7 uur duurt. Hij is samen met Anne en Dean, Shay en nog twee vrienden van de surfschool vroeg begonnen en heeft zo de zon zien opkomen. Wat erg mooi was. De highlights waren de blue lakes. Zie de fotos maar voor de indrukken. Het laatste gedeelte van zijn tocht was voornamelijk 3 uur naar beneden wandelen door een dor maanlandschap. Zwaar.

Na weer wat dagen in Raglan te hebben gespendeerd omdat we moesten werken hebben Maurice en Mirjam nog white water geraft. Wat echt heel cool is geweest. Met een waterval van 7 meter waar je naar beneden dendert! Zie de fotos. Ook een cocktail party met alle meiden van mijn werk heeft mirjam mooi meegedaan. Duidelijk te veel alcohol voor mij helaas! En dan zat mirjam haar tijd in Nz er helaas al weer op. Mir en ik zijn de laatste 3 dagen naar Auckland geweest, waar we voornamelijk veel hebben gewinkeld en heeeeeeeeeeel veel hebben gelopen. Wel was het erg gezellig. Met lekker eten en drinken en helaas niet heel erg mooi weer, maar wel droog. Alle souvenirs waren binnen en met erg veel bagage heb ik weer afscheid van d'r moeten nemen. Gelukkig weet ik dat het nu niet voor lang meer is. We hopen dat ze een mega leuke tijd in Nz heeft gehad en het was erg leuk om haar hier te hebben.

3 dagen later staan de volgende op de stoep! Roeland en Esther, twee goede vrienden vanuit NL!! onze meest trouwe achtervolgers! Ze komen ons altijd opzoeken en zo ook in NZ! Super cool en we hebben dan ook echt een hele leuke week in Raglan gehad met hen. Zij waren al 3 weken op reis door Nz voordat ze bij ons aankwamen. Dus voor hen was de druk weg om heel veel te zien. We hebben dan ook lekker veel gesurft, gelegen op het strand en veel gefeest! Een wijnproeverij, surfmissies, een avond stappen en lekker veel gegeten. Alles liep soepel en hebben veel gelachen. Met een boel fotosessies a la Esther hebben wij weer heel veel leuke herinneringen aan Raglan met hen erbij. Jammer dat ze weer weg moesten, maar ook nu geldt nog maar eventjes en dan zien we ook hen weer in Nederland. Thanks guys 4 de mega leuke week.

En nu is het weer eventjes just us. FIJN! Voor hoelang, geen idee, maar ik ga er wel ff van genieten. De laatste 7 weken in Nz zijn al ingegaan en het is lekker om dan ff samen te zijn en met de mensen die we hier om ons heen hebben. De vragen wat gaan we in Nederland doen, waar gaan we wonen en wat zijn onze plannen, komen nu steeds meer en meer bovendrijven. Helaas drijven die antwoorden er niet direct naast, geen idee dus. De zomer is hier nog niet voorbij dus nu nog maar ff lekker in het zonnetje zitten en veel surfen. De golven zijn goed en het land nog steeds prachtig. Hard life! Haha.

Aroha nui

Sweet as January!!

Tsjonge de maand januari is ook al weer voorbij!! Over 3 nachtjes slapen staan we weer in Auckland op het vliegveld en nu om mijn broer met zijn vriendin en mijn zusje op te halen! Heb ze al meer dan 13 maanden niet gezien dus tijd voor veel gezelligheid in het verschiet! En voor we alle avonturen met hen op onze weblog mededelen vertel ik nog ff wat over onze afgelopen maand. Want deze maand is inderdaad weer omgevlogen, maar we hebben buiten het vele werk ook veel leuke dingen gedaan. Het is nu echt volop zomer. 30 graden (en in de keuken 60). Veel zon, lekker warm zeewater en ontzettend veel goede surfdagen. En in de zomer is het ook gezellig druk in town en zijn er vele huisfeestjes en bbqs. Super gezellig allemaal en als we te moe zijn om ons huis uit te komen dan bbqen we gewoon samen. Schuiven we de tafel tegen de bbq en halen we alle groenten uit onze eigen moestuin!! Hij doet het namelijk super goed! We hebben gigantische courgettes, rucola, sla, sinasappels, tomaten, passievruchten, appels, nectarines en de locale feijoa komt er ook gauw aan. Alles groeit hier als kool. Echt leuk tuinieren (oke, dankzij Dean en Maurice zit het allemaal in de grond!). Ik eet het wel op en geef ze water (zo nu en dan).

De surf is zoals ik zei echt heel leuk geweest (en is nog steeds). Onze points werken bijna altijd en het is de laatste tijd vaak schouder of overhead. En super clean. Het surfen gaat bij ons beide erg lekker. Ook al voelt Maurice zich soms een oude man, maar dat komt vooral doordat hij zoveel werkt en zijn rug en heupen vast hebben gezeten. Zal wat fotos erbij doen van het surfen, alleen was het een hele kleine dag op Manu bay. Surffotos van ons zijn schaars. We liggen meestal op andere tijden in het water door het werk of we liggen gewoon tegelijk in het water. Dus kan helaas niets laten zien van alle mooie surfmomenten.

Ook zijn we eindelijk weer eens uit ons dorp weggeweest. Een surftrip naar Taranaki it was. De golven zouden goed zijn dus we hebben 3 dagen vrij gekregen en hebben een super ontspannen trip gehad. En de golven waren meer dan goed! Ontzettend veel gesurft, gerelaxed, uiteten en eindelijk weer eens in een stad rondgelopen. Wat een verademing! De stad New Plymouth is nog steeds niets vergeleken met de steden in Europa, maar voor ons is het al een groot verschil met Rags. Maurice heeft ons bedje in de van wat verbeterd en sliepen weer als roosjes. Wat zal ik die tripjes missen!

Ook zijn er wat ongelukjes gebeurd. Maurice was na het koken de keuken van het restaurant aan het schoonmaken toen hij een grilplaat (10kilo) op zijn tenen liet stuiteren. Hij was in mega veel pijn en we veronderstelde dat toch minstens zijn voet gebroken moest zijn. Dikke grote teen! Dus s'nachts nog naar Hamilton (45min rijden) om naar de EHBO te gaan. Duurde natuurlijk nog wel een paar uur voor we werden geholpen, maar goed nieuws het is niet gebroken!!! Wat een drama zou het zijn geweest om 6 weken in het gips rond te lopen in hartje zomer terwijl we nog maar 12 weken hebben hier. Geen hackiesack, surf of tennis, alleen zijn back gammon momenten zouden nog kunnen! Haha! Dus super opgelucht terug naar huis. Met wat tape en een week rust is de teen weer in redelijk normaal formaat. Ook ik heb een ongelukje dat me nu uit het water houdt, heb mijn been verbrand aan de oven. Iemand heeft de onderste oven opgezet zonder te waarschuwen terwijl ik aan het koken was en draaide me om en liep zo tegen de oven. Ziet er erg nasty uit en het doet steeds meer pijn helaas. Je kan de haarzakjes tellen! Jak!

Verder hebben we wat leuke bezoekjes gehad van 2 stelletjes. Een Belgisch setje die we kennen van de surfkampen in Frankrijk en een Engels koppel die onze overburen waren in Morzine tijdens ons laatste winterseizoen. Heel leuk om ze off all places in Raglan weer te zien! En over een maand zien we Esther en Roeland ook in ons dorpje! SWEEEEEEET AS!

Hoorde net dat het sneeuwt in Nederland, wat een andere wereld! Enjoy the winter guys! Wij blijven ff in de zomer hangen!

Aroha Nui to all!

1 jaar NZ!!

Een jaar in nieuw zeeland en het lijkt nog steeds zo kort. Tijd vliegt voorbij en het is alweer hartje zomer hier aan deze kant van de globe. Allereerst natuurlijk iedereen een super fantastisch en mooi 2010 gewenst!! Dat alles misschien nog wel beter wordt dan 2009! Jullie lopen wel een beetje achter hoor, heb al een hele dag gewerkt in 2010 en jullie moeten die rotjes en kurken nog afknallen! Voor ons was 2009 echt een top jaar waar we allebei super van hebben genoten. Veel gedaan, gezien en meegemaakt. Veel vrienden gemaakt en veel vrienden en familie op bezoek mogen hebben! Alle momenten zijn erg waardevol. Nieuw Zeeland is ondertussen echt een stukje van ons hart geworden en het zal moeilijk zijn om strax afscheid te nemen. Maar zover is het nog niet natuurlijk dus hoop ik ook dat 2010 voor ons net zo'n top jaar wordt!

We hebben helaas echt niet veel bijzonders gedaan sinds Eric en Vero naar huis zijn gegaan. Na alle stress van het visum aanvraag hebben we eigenlijk alleen maar heel veel gewerkt. We drinken koffie bij ons vaste plekje, Maurice speelt daar hackysack of we spelen backgammon. En voor en na het werk is er nog steeds tijd om te surfen!! Blijft ook nog steeds een erg leuk spelletje! En de over de golven valt niet veel te klagen. De points werken bijna altijd. Wieehoo!

Al heeft t ff geduurd voordat het zomer werd, nu is het sinds 2 weken echt raak. Korte broeken, slippers, jurkjes, veeeeeeeeeeeeeeel zonnebrand factor 30 en zwemmen in de zee! Dit laatste is ook echt nodig want na het werken in een keuken van plus 40 graden waar je je echt het gompus zweet en uitzicht hebt op de super blauwe oceaan, is dit het enige waar je in wilt. Loving it!! De zon is helaas wel echt weer mega fel en zonnebaden kan echt niet. Verbrand levent en het doet echt veel pijn. Jammer hor.

Dus geen witte kerst hier maar zwarte zandstranden. Tussen de bedrijvigheden door ben ik nog wel naar het circus geweest waar een ex-collega een hoelahoep-act heeft. Erg leuk en ze is echt erg goed! Lekker op zijn hippies en houtje-touwtje! En hebben we de ouders van Merel en Klaas op bezoek gehad. Hele leuke mensen en ze hebben ons erg verwend met etentjes en een potje golf! Erg leuke dag en avond gehad.

We hebben van huis moeten veranderen voor 2 weken omdat de eigenaar op vakantie kwam in Raglan en hebben we daardoor in het huis van twee Franse vriendjes geslapen. Zij waren ook naar in Frankrijk en in Sint Maarten, soort house-sitting gelijk. Mega dichtbij centrum, uitzicht op de golven, jacuzzi, tv en internet!! Jeetje wat een luxe. Vooral tv was weer een aangename verrassing. Dachten dat we het niet misten, maar na een dag hard werken is het toch weer leuk om het nieuws te zien en idols australia!

Met Maurice gaat het verder ook goed, hij heeft de maand MOvember met een mega grote snor rondgelopen. MO staat voor moustache (snor) en in November mag iedere man zijn snor laten staan in welke vorm dan ook om de maand van de prostaatkanker te ondersteunen. Zie het resultaat maar zelf. Ook heeft hij een leuke Moari kapsel gekregen van de plaatstelijk barber-shop. Compleet met mullet!! Het staat hem ook weer. Hij is wel erg mager de laatste tijd, maar dat komt vooral door zijn vele uren die hij werkt. Van volgende week krijgen we weer een gewoon ritme en kunnen we weer samen eten en hopelijk ook weer eens het dorp uit om iets anders te bezoeken! Kijk er naar uit.

Nou people, ik denk dat ik toch weer een heel verhaal heb getypt over 2 maanden waarin we niets bijzonders hebben gedaan.... Alledaagse leven is nog steeds.. SWEET AS!!!!!!!

Aroha nui vanuit nz

ps. dank jullie wel voor al jullie leuke textjes en mailtjes. much appreciated!!

YES!!!

Ook ik mag blijven!! mijn visumaanvraag is vandaag goedgekeurd en mag dus samen met Maurice blijven tot 21 april 2010!!Happy!

xxilse

vervolg

We hebben net weer eens voor de zoveelste keer afscheid genomen van onze vrienden en familie. Dus tijd voor een update! Veronique en Eric hebben 1 maand lang over het Noorder Eiland gecrost en ons goed geëntertaind. De maand is voorbij gevlogen, maar het voelt net of zij hier veel langer zijn geweest. We beginnen bij het begin...

De dag voor V&E aan zouden komen hebben wij weer eens wat nieuwe dingen ontdekt hier in Raglan. We hebben een vluchtje gemaakt boven Raglan en de omgeving. Een ex-collega is een piloot!! Beter!! En het was ook nog eens mooi weer! Mijn vluchtje was echt waanzinnig, langs al onze strandjes gevlogen, het achterland en ons dorp. Waarschijnlijk heb ik het iets beter getroffen dan maus, die met onze baas in het vliegtuigje zat en die opzoek was naar zijn vriend die aan het vissen was. De zee is vrij hetzelfde en toen hij eindelijk land zag was zijn zwakke maag weer aanwezig. Kotsmisselijk!! Zijn fotos zijn erg onscherp, hij kon helaas niet focussen! Zie mijn fotos voor het uitzicht! Beautyful!

En daar waren ze dan!! Na een leuk onthaal op het vliegveld mochten V&E uit-jet-laggen bij ons thuis in Raglan. Veel leuke kadootjes uit NL gehad! thank you mum en dad!! Na 4 dagen gesurft, veel gegeten en gedronken te hebben zijn zij verder gaan rijden naar Tauranga om de magische Hector Dolfijnen te zien en met hen te mogen zwemmen!! Helaas... poging 1 mislukt het was te slecht weer. Dus zij zijn verder naar Rotorua gegaan en wij zijn ze na gereisd. We hebben onwijs gelachen bij het afdalen van een vulkanische berg op skelters! Met een skiliftje omhoog en met een luge naar beneden! Veel te grote helmen en veel geluid maken als je aan het racen bent. Leuk! Daarna hadden we een missie om onze skydive die wij kado hebben gehad te gaan doen in Taupo. Helaas was Eric net 2 kilo te zwaar (+104kg) om mee te mogen, dus gaan wij het een andere keer proberen zonder zwaargewichten. Eric hebben we nog een bungy laten springen om toch een adrenaline-shot te hebben meegemaakt hier in nz. Wat een fantastische sprong was dat!! Kunnen er nog om lachen. Hij besloot op het laaste moment toch maar niet te duiken maar gewoon vooruit te springen!! Veronique haar hart stond stil! Sensatie voor ons, voor hem wat meer pijn helaas. Zie de fotos maar.

Uiteraard hebben we veel geyatzeet, want Veronique neemt haar dobbelsteentjes overal mee naar toe. Want het moet gezegd worden ze heeft bijna alles gewonnen! Lekker luxe gaan eten in een restaurant van een topkok hier. Leuk voor onze inspiratie! Met dank aan mijn schoonouders die dit aan ons kado hebben gedaan! Het was heerlijk! Na taupo zijn zij verder op reis gegaan naar Gisborn en naar Klaas en Merel in Taranaki.

Back to work 4 us... en over werkgesproken. Maurice mag blijven!! Jippie! Na al die moeite, stress en onwetendheid mag Maurice 6 maanden langer in NZ blijven! Nu ik nog. Heb net al mijn medische testjes gedaan en ben ook gezond! Dus mijn aanvraag ligt ook bij immigratie en nu weer afwachten. Wil het pas vieren als ik ook een stempel in mijn paspoort heb! Wie weet moet ik wel alleen naar huis! Haha..

Heb ondertussen lammetjes gevoerd met een vriendinnetje hier en zijn V&E weer op gaan zoeken in de Coromandel. Heerlijk weer, heerlijke surf, gezellige avonden en de ouders van onze gezamenlijk kiwi-vriendje opgezocht. Pieter en Sabine (ouders van Marty) hebben een boerderij met voornamelijk koeien. We werden super gastvrij ontvangen en hebben echt het boerderijleven mee kunnen maken. Koeien melken! Pieter heeft een geweldige bbq in de tuin en we hebben hun eigen gemaakte wijn en bier gedronken. Super cool. Na het eten zijn we gaan jagen op konijnen!! Het is een plaag dus niet zielig. Met 3 geweren op pad in het donker! Bizar dat het allemaal kan hier. Super spannend! Echt een hele leuke dag gehad en veel gelachen. Ze zijn nog heel Nederlands gebleven na al 20 jaar in NZ te wonen! Gevulde koeken, erwtensoep, bitterballen en een Nederlandse brievenbus voor de deur! We hebben ook de zus van Marty op bezoek gehad, super lachen om de vrouwelijke versie van Marty te mogen leren kennen.

Nadat wij terug naar raglan zijn gegaan hebben E&V weer een poging gedaan om dolfijnen te gaan kijken, nu zijn ze wel uitgevaren! Maar toch weer een teleurstelling. Niet 1 dolfijn!! Ahhhh.. heel de dag op zee! Een tegoedbon om het nog maar eens te proberen kregen ze mee... bedankt!

In de 10 dagen die hierna volgden hebben E&V, 2 vrienden uit Melbourne, 2 uit België en 2 uit Sydney een mega mooi huis gehuurd! Vakantie in ons dorpje! Heeeeeel veel gesurft, gevist (eindelijk Maurice heeft ook wat gevangen!!hihi), gebbq-ed, gedronken, gefeest en heel veel gelachen. Ok en heel veel geyatzeet. Super gezellig om na het werk leuke dingen te doen. Ook klei duiven schieten op een boerderij gedaan met grote shotguns! Kick! Blauwe schouders van de impact!

En nu weer terug in het gareel. Even geen gekke dingen meer doen, werken, surfen en sparen. Als ik mijn visum krijg komen de volgende bezoekers in februari en voor wie het nog niet weet, ook mijn zusje Mirjam komt naar de andere kant van de wereld! We zijn allebei super blij!

Ben veel vergeten te vertellen denk ik, maar het verhaal is al weer erg lang. Hopelijk hebben we volgende keer weer veel te vertellen!!!

Aroha nui! Vanuit verweg.

Raglan home sweet home or not?

Kia ora! Het is weer even geleden dat we van ons hebben laten horen. Dus tijd voor een update wat er zoal gebeurd en niet gebeurd hier aan de andere kant.

Wat er vooral niet gebeurd. We hebben heel veel dagen gewerkt. Vaak genoeg 6 dagen in de week en extra shifts overgenomen waar het maar kon. Veel collega's wilden ook op vakantie of een dagje vrij zijn, dus konden we vaak de hele dag aan de slag. Heel hard nodig financieel gezien. En hoe meer je werkt des te minder geld je ook opmaakt. Ideale combi.

De reden voor ons zuinige bestaan is om zoveel mogelijk geld te sparen en daarmee langer in Nieuw Zeeland te kunnen blijven. Alle dagen stonden in het teken van het verlengen van ons werkvisum voor nog eens 6 maanden. Omdat Maurice hogere hotelschool heeft gedaan was het 'more likely' dat hij een verlenging zou verkrijgen omdat dit meer aansluit bij het beroep chef en ik kan omdat we getrouwd zijn dan ook dezelfde periode blijven. We wisten dat Nieuw Zeeland en Australië erg zuinig op hun landen zijn en er heel wat moet gebeuren om te mogen blijven. Maar alles wees er wel op dat we het goed voor elkaar hadden, een job-offer van een Nieuw Zeelands bedrijf die ook nog eens op de long-term shortage skill list staat (een lijst met hoognodige beroepen in Nieuw Zeeland). Dus nadat Maurice zijn bloedtest, gezondheidstest en een x-ray van zijn longen waren goed gekeurd dachten we dat alles wel goed zal komen.

Jammer de bammer, een dag na de aanvraag kregen we direct een brief waarin stond dat een Kiwi ook het werk kan doen en dat ons restaurant eerst zijn best moet doen om een Kiwi te vinden. Grrrr... het restaurant kreeg lichte paniek en ging gelijk aan de slag voor ons. Een nieuwe protestbrief en meerdere advertenties om kiwi's te vinden. Op deze manier te kunnen bewijzen dat er geen andere Kiwi's geschikt zijn om de baan aan te nemen. Er is een groot tekort aan geschoold keukenpersoneel en zeker in Raglan is het heel moeilijk om mensen te vinden. Genoeg buitenlanders die willen werken. Maar Raglan is all about Lifestyle. Niet om geld te verdienen en goede chefs blijven dus weg en zoeken werk in de steden. Wat veel beter betaalt. Na deze brief en protest kregen we wederom de dag erna een nee. Ze waren niet overtuigd (let wel, het is maar 1 ambtenaar die hier naar kijkt) en we moeten dus weg zodra ons visum verloopt. Al die tijd alleen maar spanningen.... Hoop afgewisseld met teleurstelling en maar ook blijdschap om thuis iedereen weer te zien.

Maar Orca laat het er niet bij zitten en heeft 140 dollar voor ons betaald om de zaak weer te heropenen!! Dus nu wordt er door een manager naar gekeken en wederom naar een andere ambtenaar gestuurd om zich erover te buigen. Wat wel een verschil kan maken! Dus weer een beetje hoop. Wil me er niet te veel op verheugen en ben toch bezig om anders gewoon lekker naar huis te gaan... maar toch.. die zomer die er aankomt zouden we toch echt graag willen meemaken. En het is nu zeker een week geleden dat ze de aanvraag hebben ontvangen en er wordt dus nu wel naar gekeken! Kan in ons voordeel werken.... Duimen en nagelbijten dus weer.

Tussen deze ontwikkelingen door gaan we gewoon ons leventje verder, surfje hier, koffietje daar en Maurice heeft elke dag een hackie sack sessie bij onze hang-out koffie plek Raglan Roast. Het weer is alleen erg wisselvallig, soms heel zomers dan warm en benauwd met veel regen (heeeeeel veel regen) en zoals nu opeens vreselijk koud. Zo koud dat heel Nieuw Zeeland is ondergesneeuwd. Het weer en de locatie van Nieuw Zeeland brengt soms ook minder leuke dingen met zich mee, zoals vorige week de Tsunami in Samoa en Tonga. We wisten van niets en die woensdagochtend was ik gewoon aan het werk, tot er iemand kwam vertellen dat we direct het restaurant moesten verlaten en naar hoger gelegen delen van Raglan moesten. De tsunami zou Nieuw Zeeland bereiken!!! Lichte paniek, maar eigenlijk gewoon voorzichtigheid. We zijn geëvacueerd, maar gelukkig niets gebeurd bij ons. We zijn wel richting het strand gegaan om te kijken hoe dat er nou uitziet een tsunami. Best spannend, Maurice had zelfs zijn wetsuit en onze surfboards in de auto gegooid! Maar niets gezien.

Gelukkig maar, een collega van ons is nu met zwangerschapsverlof, maar heeft haar moeder verloren die op vakantie was in Samoa. Verschrikkelijk wat een verdriet en heel raar om iemand die jezelf ook kent in zo'n bizarre situatie overlijdt. Omdat haar lichaam niet goed geïdentificeerd is, kon haar man zijn vrouw niet mee terug naar Nieuw Zeeland nemen. Drama. Het leeft ook op straat, want er is een samenwerkingsverband tussen Nieuw Zeeland, Australië, Tonga en Samoa. Dus veel Samoaanse en Tonganeese leven hier in NZ en hebben allemaal wel iemand verloren. Vreselijke verhalen allemaal. Deze kant van de aardbol is toch wel heel anders wat dat betreft. Geen dijken en iedereen leeft aan het water en aardbevingen zijn heel normaal. Dan leef je echt op een eiland!

Maar buiten dit hebben we ook leuke feestjes en een bezoekje van onze vriendjes Klaas en Merel uit Wellington gehad. Alles bloeit en overal nieuw leven in de vorm van lammetjes, kalfjes en kuikentjes! Dean heeft iets nieuws voor ons huis gekocht waarvan ik zeker weet dat niemand die ik ken dat ooit heeft gezien. We zijn de trotse bezitters van een echte worm-farm!! Ja een heuse wormen boerderij!! Erg hip (of hippies) en heel goed voor de natuur! Onze 3000 (!!!!!!) wormen eten onze bioafval op en maken er compost van. Het goede nieuws is dat er gauw 10.000 van onze nieuwe vriendjes zullen zijn!! Hopelijk kunnen we ze genoeg blijven voeren zodat ze niet in opstand komen.. heb er nu al nachtmerries van!!haha!

Soms is het ook wel heel saai in ons dorpje. Zeker als je 2 weken geen surf hebt en alleen maar regen en wind. Dan kan je niet ff lekker window-shoppen of naar een theater, concert of een kroegje. 4 winkeltjes, 2 barretjes en 1 supermarktje is toch wel alles wat er is. The Simple Life!

Volgende week komen Veronique en Eric en daar kijken we allebei heel erg naar uit. Leuke en vooral low-budget dingen doen!! We hebben een hele leuke villa gevonden die zij samen met andere vriendjes uit Nederland, België en Australië voor 10 dagen zullen huren. Gezellig bbq-en en lekker ergens kunnen hangen. Vakantie in ons eigen dorpje! We zullen wel moeten blijven werken, maar dat is geen probleem. Er is genoeg afleiding buiten de werkuren!! Wieehooo!!

Hopelijk hebben we volgende keer wat meer meegemaakt en kunnen we jullie vertellen of we definitief het land uit moeten of toch mogen blijven.....stay tuned het wordt vervolgd!!

Aroha nui